Şifreleme Vakfı'nın Yükselişi ve Düşüşü: Sektör Gelişim Yapısının Yeniden Şekillendirilmesi
Şifreleme fonu, blok zinciri endüstrisini geliştiren ana güçtü, ancak bugün endüstrinin ilerlemesini kısıtlayan başlıca engel haline geldi. Amerika Birleşik Devletleri Kongresi'nin yeni düzenleyici çerçevesinin yürürlüğe girmesiyle, şifreleme endüstrisi nadir bir fırsatla karşı karşıya kaldı: şifreleme fonu modelinden ve getirdiği çeşitli dezavantajlardan vazgeçerek, daha belirgin ve ölçeklenebilir bir mekanizma ile ekosistemi yeniden inşa etmek.
Bu makalede şifreleme fonu modelinin kökenleri ve eksiklikleri analiz edilecek ve geleneksel geliştirme şirketlerinin şifreleme fonu yapısını nasıl değiştirebileceği, yeni ortaya çıkan düzenleyici çerçevelerden yararlanarak sektörün gelişimini nasıl teşvik edebileceği tartışılacaktır. Makalede şirket yapısının kaynak tahsisi, yetenek çekme ve piyasa tepkisi gibi alanlardaki avantajları açıklanacak; ancak bu yöntemin gerçek bir işbirliği, ölçek büyümesi ve anlamlı etki sağlamak için gerekli olduğu belirtilecektir.
Teknoloji devlerini, finans oligarklarını ve hükümet sistemlerini zorlamaya kendini adamış bir sektör, altruizme, hayırseverliğe veya belirsiz misyonlara dayanamaz. Ölçek ekonomileri, etkili teşvik mekanizmalarından kaynaklanır. Şifreleme sektörü taahhütlerini yerine getirmek istiyorsa, artık geçerli olmayan yapısal kısıtlamalardan kurtulmalıdır.
Şifreleme Vakfı'nın Tarihsel Misyonu ve Sınırlamaları
Erken dönem şifreleme projelerinin kurucuları, merkeziyetsizliğin idealizmi doğrultusunda şifreleme vakfı modelini seçti. Kar amacı gütmeyen şifreleme vakfı, ağ kaynaklarının tarafsız yöneticisi olarak hareket etmeyi, token tutarak ve ekosistem gelişimini destekleyerek ticari çıkarların müdahalesini önlemeyi amaçlamaktadır. Teorik olarak, bu model güvenilir tarafsızlık ve uzun vadeli kamu değerini en iyi şekilde gerçekleştirebilir. Objektif olarak, tüm şifreleme vakıfları başarısız olmadı; örneğin, Ethereum Vakfı, desteklediği ağın gelişimini ilerletmiş ve üyeleri sıkı kısıtlamalar altında son derece değerli öncü çalışmalar yapmıştır.
Ancak, zamanla, düzenleyici durumun ve piyasa rekabetinin artması, şifreleme fonları modelinin başlangıçtaki amacından sapmasına neden oldu:
SEC'nin eylem testi zorluğu, kurucuların kendi ağlarına katılımlarını bırakmak, belirsizleştirmek veya kaçınmak zorunda kalmalarına neden oldu.
Rekabet baskısı altında, proje sahipleri şifreleme vakfını hızlı bir şekilde merkeziyetsizleşme aracı olarak görüyor.
Şifreleme vakfı, düzenlemeleri aşmanın "bağımsız varlığı" haline geldi ve aslında menkul kıymet düzenlemesinden kaçmanın dolaylı bir stratejisi haline geldi.
Bu düzenlemenin hukuki mücadele sırasında bir mantığı olsa da, yapısal eksiklikleri artık göz ardı edilemez:
Tutarlı bir çıkar koordine mekanizması eksikliği
Ölçek genişlemesi ve optimizasyonu gerçekleştiremiyor
Sonunda yeni bir merkezi kontrol oluşur
Kongre teklifinin kontrol temelli yeni çerçeveye doğru ilerlemesiyle, şifreleme vakfının ayrılmışlık yanılsaması artık gerekli değil. Yeni çerçeve, kurucuların kontrolü devretmelerini teşvik ederken, katılımı bırakmalarını gerektirmiyor ve aynı zamanda davranış test çerçevesinden daha net ( ve kötüye kullanılmasının daha zor olduğu merkeziyetsiz standartlar sunuyor.
Bu baskının ortadan kalkmasının ardından, sektör nihayet geçici çözümleri bir kenara bırakıp daha sürdürülebilir bir uzun vadeli yapıya geçebilir. Şifreleme vakfı bir zamanlar tarihsel misyonunu tamamlamıştı, ancak artık bir sonraki aşama için en iyi araç değildir.
Şifreleme Vakfı Teşvik İşbirliğinin Efsanesi
Destekçiler, şifreleme fonunun, hissedarların müdahalesi olmadan, token sahiplerinin çıkarlarını daha iyi koordine edebileceğini ve ağ değerini maksimize etmeye odaklanabileceğini iddia ediyor.
Ancak bu teori, organizasyonun gerçek işleyiş mantığını göz ardı ediyor: Şirketin hisse senedi teşvikinin ortadan kaldırılması, çıkar uyumsuzluğu sorununu çözmüyor, aksine bunu kurumsallaştırıyor. Kar elde etme motivasyonunun eksikliği, şifreleme vakfının belirgin bir geri bildirim mekanizmasından, doğrudan hesap verebilirlikten ve piyasa kısıtlamalarından yoksun kalmasına neden oluyor. Şifreleme vakfının fonları aslında bir sığınma modelidir: Tokenler dağıtıldıktan ve nakde çevrildikten sonra, harcama ile etki arasında belirgin bir ilişki mekanizması yoktur.
Diğer insanların fonları düşük sorumluluk ortamında kullanıldığında, fayda optimizasyonu sağlamak neredeyse imkansızdır.
Buna karşılık, kurumsal yapı sorumluluk mekanizmaları ile donatılmıştır: şirket, piyasa kurallarına tabidir. Kar elde etmek için sermaye tahsis edilir, mali göstergeler ) gelir, kâr marjı, yatırım getiri oranı ( başarıyı nesnel olarak ölçer. Yönetim hedeflere ulaşmadığında, hissedarlar değerlendirme yapabilir ve baskı kurabilir.
Ve şifreleme vakıfları genellikle süresiz zarar etme operasyonu olarak ayarlanır ve sonuçlardan sorumlu tutulmaz. Blok zinciri ağları açık ve izinsiz olduğu için, genellikle net bir ekonomik modeli eksik olduğu için, şifreleme vakıflarının çabalarını ve harcamalarını değer yakalama ile ilişkilendirmek neredeyse imkansızdır. Bu, şifreleme vakıflarını zor kararlar vermesi gereken piyasa gerçekleriyle uyumsuz hale getirir.
Kripto fon çalışanlarını ağın uzun vadeli başarısı ile uyumlu hale getirmek daha zordur: teşvikleri kurumsal çalışanlardan daha zayıftır, çünkü tazminatları sadece token ve nakit kombinasyonudur ), kurumsal çalışanların token + nakit ( hisse senedi finansmanından ) + hisse kombinasyonundan elde ettiği gibi değildir. Bu, kripto fon çalışanlarının token fiyatındaki aşırı dalgalanmalara tabi olduğu ve yalnızca kısa vadeli teşviklere sahip olduğu anlamına gelir; oysa kurumsal çalışanlar istikrarlı uzun vadeli teşviklere sahiptir. Bu açığı kapatmak hiç de kolay değildir. Başarılı işletmeler, büyüme yoluyla sürekli olarak çalışanların faydalarını artırabilirken, başarılı kripto fonları bunu başaramaz. Bu durum, iş birliğini sürdürmeyi zorlaştırır, kripto fon çalışanları dış fırsatları kolayca arayabilir ve çıkar çatışması risklerini doğurabilir.
Şifreleme Vakfı'nın Hukuki ve Ekonomik Kısıtlamaları
Şifreleme vakfı sadece teşvik bozulması sorunuyla karşılaşmakla kalmıyor, aynı zamanda hukuki ve ekonomik düzeyde yetenek sınırlamalarıyla da yüzleşiyor.
Çoğu şifreleme vakfının, ek ürünler geliştirme veya ticari faaliyetlerde bulunma yasal hakkı yoktur, bu girişimler ağ için önemli faydalar sağlasa bile. Örneğin, neredeyse tüm şifreleme vakıfları, tüketicilere yönelik kâr amacı gütmeyen işletmeler yürütme konusunda yasaklıdır, oysa bu işletmeler ağa büyük işlem hacmi kazandırabilir ve böylece token sahiplerine değer yaratabilir.
Şifreleme vakfının karşılaştığı ekonomik gerçeklikler de stratejik kararları çarpıtmaktadır: Tüm çaba maliyetlerini üstleniyorlar, ancak elde edilen gelir ( varsa ) dağıtılıyor ve sosyal hale geliyor. Bu çarpıklık ve piyasa geri bildiriminin eksikliği, çalışan maaşları, uzun vadeli yüksek riskli projeler veya kısa vadeli yüzeysel yarar sağlayan projeler olsun, kaynak tahsisinde verimliliğin düşmesine yol açıyor.
Bu başarı yolu değil. Gelişen bir ağ, ( ara yazılımı, uyum hizmetleri, geliştirici araçları gibi çeşitlendirilmiş ürün hizmet ekosistemine dayanır ve piyasa kısıtlamaları ile hareket eden şirketler bu arzı sağlama konusunda daha yetkinlerdir. Ethereum Vakfı önemli başarılar elde etmiş olsa da, kar amacı gütmeyen ConsenSys tarafından oluşturulan ürünler ve hizmetler olmadan Ethereum ekosisteminin bugünkü refah seviyesine ulaşması zor görünüyor.
Şifreleme fonlarının değer yaratma alanı daha da daralabilir. Önerilen piyasa yapı yasası ) mantıklıdır ( tokenlerin merkeziyetçi organizasyonlara göre ekonomik bağımsızlığına odaklanarak, değerlerin ağın programatik işlevlerinden gelmesi gerektiğini talep etmektedir ) örneğin ETH'nin EIP-1559 mekanizmasıyla değer yakalaması (. Bu, şirketlerin ve şifreleme fonlarının token değerini zincir dışı kârlı işlerle destekleyemeyeceği anlamına gelir, örneğin FTX, borsa kârını kullanarak FTT'yi geri alıp yok ederek coin fiyatını yükseltmiştir. Bu tür merkezi değer sabitleme mekanizmaları güvene dayalı bağımlılığı tetikler ) ki bu da menkul kıymetlerin özelliğidir: FTX'in çöküşü FTT fiyatının çökmesine neden oldu (, bu nedenle yasaklamak mantıklıdır; ancak aynı zamanda piyasa hesap verebilirliğine dayalı potansiyel yolları da kesmektedir ) yani zincir dışı işlerden gelir elde ederek değer kısıtlaması sağlamak (.
Şifreleme fonları işletme verimliliğini düşürüyor
Yasal ve ekonomik kısıtlamaların yanı sıra, şifreleme vakfı da önemli bir operasyonel verimlilik kaybına neden oldu. Şifreleme vakfı yapısını deneyimlemiş her kurucu bunun bedelini iyi bilir: biçimsel ) genellikle gösteri niteliği taşıyan ( ayrım gereksinimlerini karşılamak için, başlangıçta verimli bir şekilde iş birliği yapan ekiplerin dağılmak zorunda kalması. Protokol geliştirmeye odaklanan mühendislerin, iş geliştirme ve pazarlama ekipleriyle günlük olarak yakın iş birliği yapmaları gerekiyordu. Ancak şifreleme vakfı yapısı altında, bu fonksiyonlar zorunlu olarak parçalandı.
Bu tür bir mimari zorlukla başa çıkarken, girişimciler genellikle absürt bir çıkmaza girerler:
Şifreleme fonu çalışanları ve şirket çalışanları aynı odada bulunabilir mi, örneğin aynı Slack kanalında?
İki organizasyon gelişim yol haritasını paylaşabilir mi?
Çalışanlar aynı fiziksel toplantıya katılabilir mi?
Aslında, bu sorunlar merkeziyetsizliğin doğasıyla ilgili değil, ancak gerçek kayıplara yol açıyor: Fonksiyonel bağımlılıklar arasındaki yapay engeller geliştirme sürecini geciktiriyor, iş birliği verimliliğini engelliyor ve nihayetinde tüm katılımcıların ürün kalitesinin düşmesi sonucunu yaşamasına neden oluyor.
Şifreleme Vakfı Merkeziyetçi Kapı Bekçisi Haline Geldi
Şifreleme fonlarının gerçek işlevi başlangıçtaki konumundan ciddi şekilde sapmıştır. Çok sayıda vaka, şifreleme fonlarının artık merkeziyetsiz gelişimi teşvik etmeye odaklanmadığını, aksine giderek artan bir kontrol gücü ile donatıldığını göstermektedir - hazine anahtarlarını, kritik operasyonel işlevleri ve ağ güncelleme yetkilerini elinde bulunduran merkezi bir varlık haline dönüşmüştür. Çoğu durumda, şifreleme fonları token sahiplerine karşı somut bir hesap verebilirlikten yoksundur; token yönetimi aracılığıyla fonun yönetim kurulu üyelerinin değiştirilmesi mümkün olsa bile, bu sadece şirket yönetim kurulunun vekalet sorununu kopyalamaktadır ve ayrıca başvuru araçları daha da sınırlıdır.
Sorun şu ki: Çoğu şifreleme vakfının kurulumu 500.000 dolardan fazla bir maliyet gerektiriyor ve aylar alıyor, avukatlar ve muhasebecilerden oluşan ekiplerin uzun süreçleriyle birlikte. Bu sadece yenilik hızını yavaşlatmakla kalmıyor, aynı zamanda girişimler için maliyet engelleri oluşturuyor. Durum o kadar kötüleşti ki, artık yurtdışında şifreleme vakfı yapıları kurma konusunda deneyimli avukat bulmak giderek zorlaşıyor, çünkü birçok avukat mesleklerini bırakmış durumda - şimdi sadece onlara ücret ödenen profesyonel yönetim kurulu üyeleri olarak, onlarca şifreleme vakfında görev alıyorlar.
Özetle, birçok proje çıkar gruplarının "gölge yönetimi"ne düştü: tokenlar yalnızca ağın nominal mülkiyetini simgeliyor, fakat gerçek yöneticiler şifreleme vakfı ve onun istihdam ettiği yöneticilerdir. Bu yapı, yeni ortaya çıkan piyasa yapısı yasalarıyla giderek daha uyumsuz hale geliyor; bu yasalar, zincir üstü hesap verebilirlik sistemlerini teşvik ediyor ve kontrolü ortadan kaldırıyor, yalnızca kontrolü dağıtan zincir dışı şeffaf olmayan yapılar yerine. Tüketiciler için güvene olan bağı ortadan kaldırmak, gizli bağı gizlemekten çok daha iyidir. Zorunlu açıklama yükümlülükleri de mevcut yönetimin şeffaflığını artıracak, projeleri kontrolü ortadan kaldırmaya zorlayacak, bunu belirsiz sorumluluklara sahip azınlık bir gruba devretmek yerine.
Daha İyi Çözüm: Şirket Yapısı
Kurucuların ağ üzerindeki sürekli katkılarını bırakması veya gizlemesi gerekmeksizin, sadece kimsenin ağı kontrol etmediğinden emin olmaları durumunda, şifreleme vakfının var olma gerekliliği kaybolacaktır. Bu, daha iyi bir mimariye yol açmaktadır - bu mimari, hem uzun vadeli gelişimi destekleyebilir, hem de tüm katılımcıların teşviklerini koordine edebilir, aynı zamanda yasal gereklilikleri karşılayabilir.
Bu yeni paradigmanın altında, geleneksel geliştirme şirketi ), kavramdan gerçeğe ağ inşa eden işletmeler ( için ağın sürekli inşası ve bakımı için daha iyi bir taşıyıcı sağlamaktadır. Şifreleme vakfından farklı olarak, şirketler şunları yapabilir:
Verimli sermaye yapılandırması
Üstün tokenlerin ötesinde teşvikler sunarak en iyi yetenekleri çekmek
Piyasa güçlerine yanıt vermek için iş geri bildirim döngüsünü kullanın
Şirket yapısı, büyüme ve somut etki sağlamak için doğuştan uygundur, hayırsever fonlara veya belirsiz misyonlara bağımlı değildir.
Ancak, şirketler ve teşviklerin birlikte çalışmasına yönelik endişeler tamamen haksız değil: Şirket sürdürülebilir bir şekilde faaliyet gösterdiğinde, ağın değerinin artması hem token hem de şirket hisselerine fayda sağlama olasılığı, gerçekten de somut karmaşıklıklar ortaya çıkarıyor. Token sahipleri, belirli bir şirketin ağ güncelleme planları tasarlamaktan veya belirli ayrıcalıklar ve izinler saklamaktan endişe duyuyorlar, böylece hisselerini token değerine göre önceliklendirebilirler.
Önerilen piyasa yapısı yasası, merkeziyetsiz yasal yapı ve kontrol mekanizması aracılığıyla bu endişelere güvence sağlamaktadır. Ancak, teşviklerin işbirliğini sürdürmesi hala gereklidir - özellikle projelerin uzun vadeli çalışması başlangıç token teşviklerinin tükenmesine neden olduğunda. Şirketler ile token sahipleri arasındaki resmi yükümlülük eksikliğinden kaynaklanan teşvik işbirliği endişeleri de devam edecektir: Mevzuat, token sahipleri için yasal bir güven ilişkisi oluşturmadığı gibi, şirketlerin sürekli çabalarına karşı token sahiplerine uygulanabilir haklar da tanımamaktadır.
Ancak, bu endişeler aşılabilir ve şifreleme fonu modelini kullanmaya devam etmek için geçerli bir neden oluşturmaz. Bu endişeler ayrıca token'ların hisse senedi niteliği kazandırılmasını talep etmez - yani geliştiricilerin sürekli çabaları için yasal bir talep hakkı - aksi takdirde bu durum, bunların sıradan menkul kıymetlerden ayırt edilmesini sağlayan düzenleyici temeli sarsar. Tam tersine, bu endişeler, araçlara olan ihtiyacı vurgular: sözleşme ve programatik yöntemler aracılığıyla sürekli teşviklerin koordinasyonunu sağlamak, aynı zamanda icra verimliliği ve maddi etkiden ödün vermemek gerekmektedir.
Mevcut Araçların Şifreleme Alanındaki Yeni Uygulamaları
İyi haber şu ki, teşvik edici işbirliği araçları zaten mevcut. Bu araçların şifreleme endüstrisinde yaygınlaşmamasının tek nedeni, SEC'in eylem testi çerçevesinde bu araçların kullanılmasının daha sıkı bir incelemeyi tetikleyecek olmasıdır.
Ancak piyasa yapısı yasası çerçevesinde önerilen kontrol çerçevesine dayanarak, aşağıdaki olgun araçların etkinliği tam anlamıyla serbest bırakılacaktır:
) Kamu Şirketi (PBC ) yapı
Geliştirme şirketleri (PBC) olarak kamu yararına bir şirkete kaydolabilir veya dönüşüm gerçekleştirebilir, bunun içine yerleştirildi.
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
19 Likes
Reward
19
7
Repost
Share
Comment
0/400
LiquiditySurfer
· 08-07 05:39
Bu sefer SBF güldü.
View OriginalReply0
SneakyFlashloan
· 08-06 09:45
Merkeziyetsizlik mi geldi? Yatarak madencilik yapmak hoş değil mi?
View OriginalReply0
Rugman_Walking
· 08-06 09:42
Denetim baba gerçekten harika!
View OriginalReply0
consensus_failure
· 08-06 09:34
Bu fonun battığını düşünüyorum.
View OriginalReply0
StealthDeployer
· 08-06 09:32
Yeni düzenleme, aynı şeyin farklı bir biçimi.
View OriginalReply0
PumpStrategist
· 08-06 09:28
Regülasyon çerçevesi boğa koşusu sinyali, ölü uzun pozisyonlar Hepsi içeride hazırlıklı mı?
Şirket yapısı şifreleme vakfını değiştirdi: Blok Zinciri endüstrisi gelişim çerçevesini yeniden yapılandırma
Şifreleme Vakfı'nın Yükselişi ve Düşüşü: Sektör Gelişim Yapısının Yeniden Şekillendirilmesi
Şifreleme fonu, blok zinciri endüstrisini geliştiren ana güçtü, ancak bugün endüstrinin ilerlemesini kısıtlayan başlıca engel haline geldi. Amerika Birleşik Devletleri Kongresi'nin yeni düzenleyici çerçevesinin yürürlüğe girmesiyle, şifreleme endüstrisi nadir bir fırsatla karşı karşıya kaldı: şifreleme fonu modelinden ve getirdiği çeşitli dezavantajlardan vazgeçerek, daha belirgin ve ölçeklenebilir bir mekanizma ile ekosistemi yeniden inşa etmek.
Bu makalede şifreleme fonu modelinin kökenleri ve eksiklikleri analiz edilecek ve geleneksel geliştirme şirketlerinin şifreleme fonu yapısını nasıl değiştirebileceği, yeni ortaya çıkan düzenleyici çerçevelerden yararlanarak sektörün gelişimini nasıl teşvik edebileceği tartışılacaktır. Makalede şirket yapısının kaynak tahsisi, yetenek çekme ve piyasa tepkisi gibi alanlardaki avantajları açıklanacak; ancak bu yöntemin gerçek bir işbirliği, ölçek büyümesi ve anlamlı etki sağlamak için gerekli olduğu belirtilecektir.
Teknoloji devlerini, finans oligarklarını ve hükümet sistemlerini zorlamaya kendini adamış bir sektör, altruizme, hayırseverliğe veya belirsiz misyonlara dayanamaz. Ölçek ekonomileri, etkili teşvik mekanizmalarından kaynaklanır. Şifreleme sektörü taahhütlerini yerine getirmek istiyorsa, artık geçerli olmayan yapısal kısıtlamalardan kurtulmalıdır.
Şifreleme Vakfı'nın Tarihsel Misyonu ve Sınırlamaları
Erken dönem şifreleme projelerinin kurucuları, merkeziyetsizliğin idealizmi doğrultusunda şifreleme vakfı modelini seçti. Kar amacı gütmeyen şifreleme vakfı, ağ kaynaklarının tarafsız yöneticisi olarak hareket etmeyi, token tutarak ve ekosistem gelişimini destekleyerek ticari çıkarların müdahalesini önlemeyi amaçlamaktadır. Teorik olarak, bu model güvenilir tarafsızlık ve uzun vadeli kamu değerini en iyi şekilde gerçekleştirebilir. Objektif olarak, tüm şifreleme vakıfları başarısız olmadı; örneğin, Ethereum Vakfı, desteklediği ağın gelişimini ilerletmiş ve üyeleri sıkı kısıtlamalar altında son derece değerli öncü çalışmalar yapmıştır.
Ancak, zamanla, düzenleyici durumun ve piyasa rekabetinin artması, şifreleme fonları modelinin başlangıçtaki amacından sapmasına neden oldu:
SEC'nin eylem testi zorluğu, kurucuların kendi ağlarına katılımlarını bırakmak, belirsizleştirmek veya kaçınmak zorunda kalmalarına neden oldu.
Rekabet baskısı altında, proje sahipleri şifreleme vakfını hızlı bir şekilde merkeziyetsizleşme aracı olarak görüyor.
Şifreleme vakfı, düzenlemeleri aşmanın "bağımsız varlığı" haline geldi ve aslında menkul kıymet düzenlemesinden kaçmanın dolaylı bir stratejisi haline geldi.
Bu düzenlemenin hukuki mücadele sırasında bir mantığı olsa da, yapısal eksiklikleri artık göz ardı edilemez:
Tutarlı bir çıkar koordine mekanizması eksikliği
Ölçek genişlemesi ve optimizasyonu gerçekleştiremiyor
Sonunda yeni bir merkezi kontrol oluşur
Kongre teklifinin kontrol temelli yeni çerçeveye doğru ilerlemesiyle, şifreleme vakfının ayrılmışlık yanılsaması artık gerekli değil. Yeni çerçeve, kurucuların kontrolü devretmelerini teşvik ederken, katılımı bırakmalarını gerektirmiyor ve aynı zamanda davranış test çerçevesinden daha net ( ve kötüye kullanılmasının daha zor olduğu merkeziyetsiz standartlar sunuyor.
Bu baskının ortadan kalkmasının ardından, sektör nihayet geçici çözümleri bir kenara bırakıp daha sürdürülebilir bir uzun vadeli yapıya geçebilir. Şifreleme vakfı bir zamanlar tarihsel misyonunu tamamlamıştı, ancak artık bir sonraki aşama için en iyi araç değildir.
Şifreleme Vakfı Teşvik İşbirliğinin Efsanesi
Destekçiler, şifreleme fonunun, hissedarların müdahalesi olmadan, token sahiplerinin çıkarlarını daha iyi koordine edebileceğini ve ağ değerini maksimize etmeye odaklanabileceğini iddia ediyor.
Ancak bu teori, organizasyonun gerçek işleyiş mantığını göz ardı ediyor: Şirketin hisse senedi teşvikinin ortadan kaldırılması, çıkar uyumsuzluğu sorununu çözmüyor, aksine bunu kurumsallaştırıyor. Kar elde etme motivasyonunun eksikliği, şifreleme vakfının belirgin bir geri bildirim mekanizmasından, doğrudan hesap verebilirlikten ve piyasa kısıtlamalarından yoksun kalmasına neden oluyor. Şifreleme vakfının fonları aslında bir sığınma modelidir: Tokenler dağıtıldıktan ve nakde çevrildikten sonra, harcama ile etki arasında belirgin bir ilişki mekanizması yoktur.
Diğer insanların fonları düşük sorumluluk ortamında kullanıldığında, fayda optimizasyonu sağlamak neredeyse imkansızdır.
Buna karşılık, kurumsal yapı sorumluluk mekanizmaları ile donatılmıştır: şirket, piyasa kurallarına tabidir. Kar elde etmek için sermaye tahsis edilir, mali göstergeler ) gelir, kâr marjı, yatırım getiri oranı ( başarıyı nesnel olarak ölçer. Yönetim hedeflere ulaşmadığında, hissedarlar değerlendirme yapabilir ve baskı kurabilir.
Ve şifreleme vakıfları genellikle süresiz zarar etme operasyonu olarak ayarlanır ve sonuçlardan sorumlu tutulmaz. Blok zinciri ağları açık ve izinsiz olduğu için, genellikle net bir ekonomik modeli eksik olduğu için, şifreleme vakıflarının çabalarını ve harcamalarını değer yakalama ile ilişkilendirmek neredeyse imkansızdır. Bu, şifreleme vakıflarını zor kararlar vermesi gereken piyasa gerçekleriyle uyumsuz hale getirir.
Kripto fon çalışanlarını ağın uzun vadeli başarısı ile uyumlu hale getirmek daha zordur: teşvikleri kurumsal çalışanlardan daha zayıftır, çünkü tazminatları sadece token ve nakit kombinasyonudur ), kurumsal çalışanların token + nakit ( hisse senedi finansmanından ) + hisse kombinasyonundan elde ettiği gibi değildir. Bu, kripto fon çalışanlarının token fiyatındaki aşırı dalgalanmalara tabi olduğu ve yalnızca kısa vadeli teşviklere sahip olduğu anlamına gelir; oysa kurumsal çalışanlar istikrarlı uzun vadeli teşviklere sahiptir. Bu açığı kapatmak hiç de kolay değildir. Başarılı işletmeler, büyüme yoluyla sürekli olarak çalışanların faydalarını artırabilirken, başarılı kripto fonları bunu başaramaz. Bu durum, iş birliğini sürdürmeyi zorlaştırır, kripto fon çalışanları dış fırsatları kolayca arayabilir ve çıkar çatışması risklerini doğurabilir.
Şifreleme Vakfı'nın Hukuki ve Ekonomik Kısıtlamaları
Şifreleme vakfı sadece teşvik bozulması sorunuyla karşılaşmakla kalmıyor, aynı zamanda hukuki ve ekonomik düzeyde yetenek sınırlamalarıyla da yüzleşiyor.
Çoğu şifreleme vakfının, ek ürünler geliştirme veya ticari faaliyetlerde bulunma yasal hakkı yoktur, bu girişimler ağ için önemli faydalar sağlasa bile. Örneğin, neredeyse tüm şifreleme vakıfları, tüketicilere yönelik kâr amacı gütmeyen işletmeler yürütme konusunda yasaklıdır, oysa bu işletmeler ağa büyük işlem hacmi kazandırabilir ve böylece token sahiplerine değer yaratabilir.
Şifreleme vakfının karşılaştığı ekonomik gerçeklikler de stratejik kararları çarpıtmaktadır: Tüm çaba maliyetlerini üstleniyorlar, ancak elde edilen gelir ( varsa ) dağıtılıyor ve sosyal hale geliyor. Bu çarpıklık ve piyasa geri bildiriminin eksikliği, çalışan maaşları, uzun vadeli yüksek riskli projeler veya kısa vadeli yüzeysel yarar sağlayan projeler olsun, kaynak tahsisinde verimliliğin düşmesine yol açıyor.
Bu başarı yolu değil. Gelişen bir ağ, ( ara yazılımı, uyum hizmetleri, geliştirici araçları gibi çeşitlendirilmiş ürün hizmet ekosistemine dayanır ve piyasa kısıtlamaları ile hareket eden şirketler bu arzı sağlama konusunda daha yetkinlerdir. Ethereum Vakfı önemli başarılar elde etmiş olsa da, kar amacı gütmeyen ConsenSys tarafından oluşturulan ürünler ve hizmetler olmadan Ethereum ekosisteminin bugünkü refah seviyesine ulaşması zor görünüyor.
Şifreleme fonlarının değer yaratma alanı daha da daralabilir. Önerilen piyasa yapı yasası ) mantıklıdır ( tokenlerin merkeziyetçi organizasyonlara göre ekonomik bağımsızlığına odaklanarak, değerlerin ağın programatik işlevlerinden gelmesi gerektiğini talep etmektedir ) örneğin ETH'nin EIP-1559 mekanizmasıyla değer yakalaması (. Bu, şirketlerin ve şifreleme fonlarının token değerini zincir dışı kârlı işlerle destekleyemeyeceği anlamına gelir, örneğin FTX, borsa kârını kullanarak FTT'yi geri alıp yok ederek coin fiyatını yükseltmiştir. Bu tür merkezi değer sabitleme mekanizmaları güvene dayalı bağımlılığı tetikler ) ki bu da menkul kıymetlerin özelliğidir: FTX'in çöküşü FTT fiyatının çökmesine neden oldu (, bu nedenle yasaklamak mantıklıdır; ancak aynı zamanda piyasa hesap verebilirliğine dayalı potansiyel yolları da kesmektedir ) yani zincir dışı işlerden gelir elde ederek değer kısıtlaması sağlamak (.
Şifreleme fonları işletme verimliliğini düşürüyor
Yasal ve ekonomik kısıtlamaların yanı sıra, şifreleme vakfı da önemli bir operasyonel verimlilik kaybına neden oldu. Şifreleme vakfı yapısını deneyimlemiş her kurucu bunun bedelini iyi bilir: biçimsel ) genellikle gösteri niteliği taşıyan ( ayrım gereksinimlerini karşılamak için, başlangıçta verimli bir şekilde iş birliği yapan ekiplerin dağılmak zorunda kalması. Protokol geliştirmeye odaklanan mühendislerin, iş geliştirme ve pazarlama ekipleriyle günlük olarak yakın iş birliği yapmaları gerekiyordu. Ancak şifreleme vakfı yapısı altında, bu fonksiyonlar zorunlu olarak parçalandı.
Bu tür bir mimari zorlukla başa çıkarken, girişimciler genellikle absürt bir çıkmaza girerler:
Aslında, bu sorunlar merkeziyetsizliğin doğasıyla ilgili değil, ancak gerçek kayıplara yol açıyor: Fonksiyonel bağımlılıklar arasındaki yapay engeller geliştirme sürecini geciktiriyor, iş birliği verimliliğini engelliyor ve nihayetinde tüm katılımcıların ürün kalitesinin düşmesi sonucunu yaşamasına neden oluyor.
Şifreleme Vakfı Merkeziyetçi Kapı Bekçisi Haline Geldi
Şifreleme fonlarının gerçek işlevi başlangıçtaki konumundan ciddi şekilde sapmıştır. Çok sayıda vaka, şifreleme fonlarının artık merkeziyetsiz gelişimi teşvik etmeye odaklanmadığını, aksine giderek artan bir kontrol gücü ile donatıldığını göstermektedir - hazine anahtarlarını, kritik operasyonel işlevleri ve ağ güncelleme yetkilerini elinde bulunduran merkezi bir varlık haline dönüşmüştür. Çoğu durumda, şifreleme fonları token sahiplerine karşı somut bir hesap verebilirlikten yoksundur; token yönetimi aracılığıyla fonun yönetim kurulu üyelerinin değiştirilmesi mümkün olsa bile, bu sadece şirket yönetim kurulunun vekalet sorununu kopyalamaktadır ve ayrıca başvuru araçları daha da sınırlıdır.
Sorun şu ki: Çoğu şifreleme vakfının kurulumu 500.000 dolardan fazla bir maliyet gerektiriyor ve aylar alıyor, avukatlar ve muhasebecilerden oluşan ekiplerin uzun süreçleriyle birlikte. Bu sadece yenilik hızını yavaşlatmakla kalmıyor, aynı zamanda girişimler için maliyet engelleri oluşturuyor. Durum o kadar kötüleşti ki, artık yurtdışında şifreleme vakfı yapıları kurma konusunda deneyimli avukat bulmak giderek zorlaşıyor, çünkü birçok avukat mesleklerini bırakmış durumda - şimdi sadece onlara ücret ödenen profesyonel yönetim kurulu üyeleri olarak, onlarca şifreleme vakfında görev alıyorlar.
Özetle, birçok proje çıkar gruplarının "gölge yönetimi"ne düştü: tokenlar yalnızca ağın nominal mülkiyetini simgeliyor, fakat gerçek yöneticiler şifreleme vakfı ve onun istihdam ettiği yöneticilerdir. Bu yapı, yeni ortaya çıkan piyasa yapısı yasalarıyla giderek daha uyumsuz hale geliyor; bu yasalar, zincir üstü hesap verebilirlik sistemlerini teşvik ediyor ve kontrolü ortadan kaldırıyor, yalnızca kontrolü dağıtan zincir dışı şeffaf olmayan yapılar yerine. Tüketiciler için güvene olan bağı ortadan kaldırmak, gizli bağı gizlemekten çok daha iyidir. Zorunlu açıklama yükümlülükleri de mevcut yönetimin şeffaflığını artıracak, projeleri kontrolü ortadan kaldırmaya zorlayacak, bunu belirsiz sorumluluklara sahip azınlık bir gruba devretmek yerine.
Daha İyi Çözüm: Şirket Yapısı
Kurucuların ağ üzerindeki sürekli katkılarını bırakması veya gizlemesi gerekmeksizin, sadece kimsenin ağı kontrol etmediğinden emin olmaları durumunda, şifreleme vakfının var olma gerekliliği kaybolacaktır. Bu, daha iyi bir mimariye yol açmaktadır - bu mimari, hem uzun vadeli gelişimi destekleyebilir, hem de tüm katılımcıların teşviklerini koordine edebilir, aynı zamanda yasal gereklilikleri karşılayabilir.
Bu yeni paradigmanın altında, geleneksel geliştirme şirketi ), kavramdan gerçeğe ağ inşa eden işletmeler ( için ağın sürekli inşası ve bakımı için daha iyi bir taşıyıcı sağlamaktadır. Şifreleme vakfından farklı olarak, şirketler şunları yapabilir:
Şirket yapısı, büyüme ve somut etki sağlamak için doğuştan uygundur, hayırsever fonlara veya belirsiz misyonlara bağımlı değildir.
Ancak, şirketler ve teşviklerin birlikte çalışmasına yönelik endişeler tamamen haksız değil: Şirket sürdürülebilir bir şekilde faaliyet gösterdiğinde, ağın değerinin artması hem token hem de şirket hisselerine fayda sağlama olasılığı, gerçekten de somut karmaşıklıklar ortaya çıkarıyor. Token sahipleri, belirli bir şirketin ağ güncelleme planları tasarlamaktan veya belirli ayrıcalıklar ve izinler saklamaktan endişe duyuyorlar, böylece hisselerini token değerine göre önceliklendirebilirler.
Önerilen piyasa yapısı yasası, merkeziyetsiz yasal yapı ve kontrol mekanizması aracılığıyla bu endişelere güvence sağlamaktadır. Ancak, teşviklerin işbirliğini sürdürmesi hala gereklidir - özellikle projelerin uzun vadeli çalışması başlangıç token teşviklerinin tükenmesine neden olduğunda. Şirketler ile token sahipleri arasındaki resmi yükümlülük eksikliğinden kaynaklanan teşvik işbirliği endişeleri de devam edecektir: Mevzuat, token sahipleri için yasal bir güven ilişkisi oluşturmadığı gibi, şirketlerin sürekli çabalarına karşı token sahiplerine uygulanabilir haklar da tanımamaktadır.
Ancak, bu endişeler aşılabilir ve şifreleme fonu modelini kullanmaya devam etmek için geçerli bir neden oluşturmaz. Bu endişeler ayrıca token'ların hisse senedi niteliği kazandırılmasını talep etmez - yani geliştiricilerin sürekli çabaları için yasal bir talep hakkı - aksi takdirde bu durum, bunların sıradan menkul kıymetlerden ayırt edilmesini sağlayan düzenleyici temeli sarsar. Tam tersine, bu endişeler, araçlara olan ihtiyacı vurgular: sözleşme ve programatik yöntemler aracılığıyla sürekli teşviklerin koordinasyonunu sağlamak, aynı zamanda icra verimliliği ve maddi etkiden ödün vermemek gerekmektedir.
Mevcut Araçların Şifreleme Alanındaki Yeni Uygulamaları
İyi haber şu ki, teşvik edici işbirliği araçları zaten mevcut. Bu araçların şifreleme endüstrisinde yaygınlaşmamasının tek nedeni, SEC'in eylem testi çerçevesinde bu araçların kullanılmasının daha sıkı bir incelemeyi tetikleyecek olmasıdır.
Ancak piyasa yapısı yasası çerçevesinde önerilen kontrol çerçevesine dayanarak, aşağıdaki olgun araçların etkinliği tam anlamıyla serbest bırakılacaktır:
) Kamu Şirketi (PBC ) yapı
Geliştirme şirketleri (PBC) olarak kamu yararına bir şirkete kaydolabilir veya dönüşüm gerçekleştirebilir, bunun içine yerleştirildi.